Leven en laten leven

Wederom een dag van een ommekeer.
U zult u afvragen welke ommekeer?
Sinds ik mijn praktijk ben opgestart, ben ik steeds dichter bij mezelf gekomen.

Dichter bij m,n ziel…

Steeds vaker vraag ik mij af of ik een halve boeddhist ben of dat ik boeddhistische eigenschappen leef…

Ik bedoel, ik sta nog steeds niet helemaal op goede voet met sommige buurtjes, en heb ook nog steeds rivales en erger me aan het openbaar vervoer of andere onpraktische dingen.

Goed het moet gezegd dat sinds ik dichter bij mezelf sta en aan yoga doe om de balans te bewaren, dat ik sneller rustiger wordt en beter kan relativeren.

Maar vanmorgen was er even een angstig momentje…

Na dat ik mijn dagelijkse zegeningen had gedaan en de dag wilde beginnen na een behoorlijke later vorige avond… zag ik vanuit mijn ooghoek iets tegen de muur leunen…

Aaahh, het is een spin!
Angstig keek ik om me heen en raakte in paniek… moet ik hem nu doodmaken?
Op één of andere manier stond dat me tegen… ow Johnny waar ben je nou als ik je nodig heb.. 
Ik had laatst gelezen dat spinnen geluk brengen en dat je ze dus moet laten leven… en elke ondernemer kan wel wat geluk gebruiken 
En ook dacht ik de boeddhistische gedachte, waarom zou ik dat diertje doden… hij heeft net zo,n recht om door te leven als ik.
Dus besloot ik dapper te zijn…

In blinde paniek dacht ik na… ehm wat heb ik nodig… hoe deden John en mijn schoonmams dat nou… en in één keer zag ik het beeld voor me van mijn oude buurvrouw in mijn oude studentenhuis toen ze mij redde van een spin toentertijd..
Oké ik weet het weer… en ik snelde naar mijn kantoortje om een A4tje te pakken en ook naar de keuken voor een glas.. ojee welk glas is nu groot genoeg? Brrr, bij de gedachte liepen de rillingen door me heen en boosheid dat ik zo,n softie ben…
Goed, niet lullen maar doen nu… ehm oké handschoen aan en pakken dat beest…
Langzaam pakte ik het glas en liet ik de spin met rillende handjes er snel en beetje schuddend invallen.. vlug deed ik het A4tje op het glas en rende naar het balkon aangrenzend aan m,n kantoortje.. shit, de deur moet nog open…   Dadelijk valt die spin er weer uit, en dan heb ik het niet meer…
Angstig waarschuwde mijn creatieve gedachten dat ik ook de deurklink met de andere hand naar beneden kon duwen… en ja nu eruit schudden.. maar wel langzaam anders is tie nog dood…
Gelukt hij sprong naar beneden en ik deed razendsnel de deur dicht…

Men, wat was ik trots op mezelf en dit moment… het was de dag van de ommekeer…
En in gedachte, hoorde ik de spin “Namasté Jackie” tegen mij zeggen…
Het was de dag dat ik voor mijn gevoel boeddhist in mezelf was geworden…
Leven en laten Leven… dank zij mij kon de spin zijn nieuwsgierige frisse ochtendwandelingetje afmaken… en dankzij hem voelde ik mij een mooiere Jackie en had ik een prachtige column voor mijn website en mijn boek…

Namasté alle wezens op aarde…
Liefs <3 Jackie.